“Een van de beste brasserieën van ‘t land!” – “Beste stoofvlees van België!”
Er wordt in sommige culinaire magazines kwistig gestrooid met adjectieven voor het Spork Food Cafe in Zolder en ik wilde al lang eens aan den lijve ondervinden of dit niet een beetje overdreven is. Het zou er volgens Culinaire Ambiance over de BV-koppen lopen zijn en je zou mogen van geluk spreken als je al ooit een tafel zou kunnen krijgen, vermits reserveren onmogelijk is. Dat klinkt toch allemaal veelbelovend, geef toe?
Toen we afgelopen weekend onszelf zonder planning in de late namiddag op de E314 in de buurt van Lummen bevonden met een serieus hongertje leek het me dan ook een goed idee hier eens binnen te springen. Zo geschiedde.
Op een zondagnamiddag rond 16h is menig etablissement zowiezo gesloten, maar Spork was wel degelijk open. Het was een leuk pand met een ruime parking en een interieur zoals je dat droomt bij een brasserie: gezelling en rommelig. Er was wat volk, maar ons tijdstip was goed gekozen, vermoed ik. BV’s waren echter in geen verten te bespeuren.
Een brasserie is Frans en dat betekent brouwerij. Ik vind het dan ook leuk dat je in een brasserie meestal van een lekker biertje kan genieten voor en bij je eten. Zeker als er naast je hoofd in de tuin een trots bord staat met “Belgisch biercafé”. ‘t Ging hier weliswaar over een soort antiquititeit, maar het stond er desalniettemin en het had mijn zin in een lekker Limburgs speciaalbier nog wat aangewakkerd. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik de kaart open sloeg en er welgeteld 5 bieren zag staan: Leffe in twee soorten, Stella, Duvel en Carlsberg. Dat waren nu niet bepaald de speciaalbieren die ik in gedachten had.
Ik moet er bij vertellen dat er geweldig veel en ongetwijfeld zeer lekkere wijnen werden aangeboden per glas, maar als bierliefhebber blijf je op je honger zitten bij Spork.
‘t Was een beetje zonde dat ik de avond voordien genoten had van het met Leffe gefabriceerde stoofvlees bij de aangetrouwde tak van de familie, want zo heb ik niet kunnen verifiëren of ze hier wel degelijk deftige karbonades kunnen maken. Ze doen het alleszins ook met bruine Leffe, net als mijn schoonma. Ikzelf gebruik daarvoor trouwens het lekkere Sint Bernardus Abt 12, met dank aan Jeroen Meus voor de tip.
We zijn bijgevolg voor andere, typische brasseriegerechten gegaan, met name een “versgehakte americain met een beetje werk” en de “huisgemaakte videe”. Toch twee schotels waaraan je de betere eethuiskeuken kan herkennen. Groot was wel mijn verbazing toen ik twee reusachtige borden zag arriveren met op het mijne een americain die niet bepaald “versgehakt” bleek te zijn.
Vers en gemalen was hij wel en ook best lekker, maar veel valt er voor de rest nu ook weer niet over te zeggen vermits je de hele boel nog zelf moet aanmaken. ‘t Zal me leren om een gerecht te nemen waar bij staat “met een beetje werk aan”. Een goeie steak tartare, klaargemaakt in de keuken, is een echte zeldzaamheid geworden, jammer genoeg.
Mijn tafelgenote had een werkelijk zeer lekkere videe! Een enorm bord en een portie voor een paard, maar geweldig smaakvol.
Al bij al toch lekker gegeten en we zaten natuurlijk zo vol als een ei na zo’n porties, dus kon een dessertje er echt niet meer in. Persoonlijk was ik wat teleurgesteld door de drankkeuze en ook wel wat door het gerecht, maar zoals zo vaak (en al zeker als ik een tartare neem) zal ik wel verkeerd gekozen hebben. ‘t Is een leuk adres en we gaan zeker nog eens terug als we ons in de buurt bevinden en honger hebben, dat staat vast.
